آئین مستان

یاحبیب من لا حبیب له

طبیب من لا طبیب له

مجیب من لا مجیب له

یا حسین

محرم اومده داره صدات میاد

صدای گریه عزادارات میاد

صدای طبل و سنج دسته هات میاد

چقدر لباس سیاه به نوکرات میاد

صدای پای ماه، صدای سوز و آه

صدای مادرت میون قتلگاه

صدای آب آب، صدای پیچ و تاب

صدای گریه های بچه رباب

یاحبیب من لا حبیب له

طبیب من لا طبیب له

مجیب من لا مجیب له

یا حسین

یا رفیق من لا رفیق له

شفیق من لا شفیق له

شفیع من لا شفیع له

یا حسین

دوباره عطر و بوی نذریات میاد

دوباره بوی سیب کربلات میاد

میگن زمانی اشک نوکرات میاد

که مادرت میون روضه هات میاد

صدای مادرت، دعای مادرت

میمیرم اخرش برای مادرت

قسم به خواهرت، بگو به دخترت

دعا کنه یه بار برای نوکرت

یاحبیب من لا حبیب له

طبیب من لا طبیب له

مجیب من لا مجیب له

یا حسین

یا انیس من لا انیس له

مغیث من لا مغیث له

مجیر من لا مجیر له

سلام محرم، ماه مکرم

سلام به بیرق، سلام به پرچم

وا شده جنت، بریم زیارت

بفرما روضه، بفرما هیئت

نمونی پشت در زهرا صدات زد

دعوتت کرده و نامه برات زد

اگه اشکت روونه خوش به حالت

تربت حسینو روی چشات زد

حی علی العزا، شد برپا روضه ها

زهرا دوخته برات، یک پیرهن سیاه

بازاین چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

فصل عزا شد، دل مبتلا شد

هیئتای شهر، کرببلا شد

غم بی امونه، بزم شبونه

ده شب اول، دهه ی جنونه

سر در کوچه ها پرچم بکارید

زنجیر و بیرق و علم بیارید

حضرت زهرا بین سینه زنهاست

برا ارباب سنگ تموم بزارید

مجلس فراهمه، دلها هم قسمه

هر کس قدم گذاشت اجرش با فاطمه

دل در بدر کنید، عشقو خبر کنید

تا بین الحرمین، هر شب سفر کنید

کرب و بلا داره یه کاروون میاد

ببین داره مهمون میاد

علم به دوش عباس پهلوون میاد

حسینِ فاطمه با خواهرش میاد

رُباب با اصغرش میاد

لیلا داره با علی اکبرش میاد

دارن میان رقیه و سکینه

دلخوشیشون یَلِ اُمّ البنینه

اینجا کجاست زینب دلش حَزینه

آه واویلا....

عزیز زهرا....

رقیه آسیب نبینه بال و پَرش

جدا نشه از پدرش

حتّی نسیم نزدیک نشه به مَعجرش

زینب داره از غم و غصّه جون میده

قَتلِ گَهو نشون میده

داداش بریم اینجا که بوی خون میده

بدتر از اون... بوی جدایی میده

بگو داداش وقت فراق رسیده

نزار بشه حرف از سر بُریده

آه واویلا.....

عزیز زهرا....

باز هر کوچه و بازار شده وادی ماتم

شده غرق تب و اشک پر از گریه نم نم

وزیدست است دوباره همه جا عطر محرم

بساط غم و اندوه شده باز فراهم

بیائید همه سینه زنان گریه کنان نوحه بخوانید

همه شور بگیرید همه اشک بریزید

بخوانید از آن عشق مجسم

از آن روح مکرم

که غرق غم و اندوه شده غصه ی عالم

چه شوریست

چه حالیست

چه احساس زلالیست

بیائید که از سفره ارباب

از این سفره پر برکت و پر خیر

همه رزق بگیریم که دست همه خالیست

و این اشک شبیه پر و بالیست

که تا یک دل و یک رنگ

همه بال بگیریم و بمیریم

چرا که به خدا حضرت ارباب

تجلی صفات است

و هم جلوه ذات است

در اوج درجات است

شفیع ارصات است

قتیل العبرات است

اسیر الکربات است

و کشتی نجات است

و اشک غم او آب حیات است

و لب تشنه ی لبهاش

در آن ظهر عطش نوش

لب خشک فرات است

شهیدی که کفن پوش

ز روز عرفات است

و اما خود ارباب گواه است

دلم منتظر برگ برات است

که دلتنگ غبار حرمین و عتبات است

همان جا که شب جمعه پر از

عطر دل انگیز بهشت است

همان مرقد حضرت

که فرش حرمش بال فرشته است

عجب کرب و بلایی ...

بسم الله بزم عزاداریه

بسم الله اشک خدا جاریه

بسم الله کرب و بلا ماریه

بسم الله درب حرم وا شده

بسم الله میکده غوغا شده

بسم الله که روضه بر پا شده

بسم الله گریه کن از این عزا

بسم الله میرسه باز این ندا

بسم الله حی علی کربلا

بسم الله طبل محرم بزن

بسم الله خیمه و پرچم بزن

بسم الله حلقه ی ماتم بزن

باز چشما گریونه لبها نوحه خونه

بوی محرمت میاد، سیاه پوشونه

چه روزایی، چه شبایی که به زیر پرچمت

بی قراره بی قرارم تا بیاد محرمت

ارباب سلام من به کربلا

به اون دو گنبد طلا

به خیمه گاه و قتله گاه

ارباب سلام من به کربلا

مدیون چشماتم بس که خاطر خواتم

یک پای ثابت تموم هیئتاتم

تو محرم خونه ی من میشه خیمه ی عزات

قسمتم کن که بتونم نوکری کنم برات

ارباب سلام من به خواهرت

به اکبر و به اصغرت

به اون سه ساله دخترت

ارباب سلام من به کربلا